ចំណេះ​ដឹង, ទូទៅ, ពុទ្ធសាសនា

ហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​សុបិន


ពេល​ដែល​ដេក​លក់​​មិន​​ស៊ប់​យើង​ក៏​មាន​ការយល់សប្ដិ ជួន​កាល​ការយល់សប្ដិ​ហ្នឹង​​​ច្បាស់ ជួន​កាល​មិន​​ច្បាស់ ។ ការយល់សប្ដិ​ជា​ការឃើញ​តាម​មនោទ្វារ មិន​ឃើញ​តាម​បញ្ចទ្វារ​ណា​មួយ​ដូច​ជា​ភ្នែក​​ត្រចៀក​​​ទេ ហើយ​​​​​ក៏​មាន​ផល​ខ្លះ​ដែរ មិន​​​ឥត​ផល​ទាំងអស់​ទេ បើ​យល់សប្ដិ​ក្នុង​រឿង​បុណ្យ ក៏​បាន​បុណ្យ​ខ្លះ បើ​យល់​សប្ដិ​ក្នុង​រឿង​បាប ក៏​បាន​បាបខ្លះ​ដែរ គ្រាន់តែ​​មិន​ច្រើន ។ ​ហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​យល់សប្ដិ​នោះ​មាន​៤​យ៉ាង ។
១- ធាតុ​កម្រើក (គ្រុន​ក្ដៅ​ក៏​នាំ​ឲ្យ​យល់សប្ដិ, ហូប​អាហារ​ខុស ឈឺ​ពោះ​​​ក៏​យល់​សប្ដិ​ថា​ឈឺពោះ​ជា​ដើម)
២- អ្វី​ដែល​យើង​ធ្លាប់​ឃើញ ធ្លាប់​គិត ធ្លាប់​ឮ​គេ​ដំណាល (ធ្លាប់​នៅ​ស្រែ យល់សប្ដិ​ឃើញ​នៅ​ស្រែ​មែន​, ធ្លាប់​ឮ​គេ​ដំណាល​អំពី​រឿង​អ្វី​មួយ ក៏​យល់សប្ដិ​ឃើញ​​រឿង​នោះ​​ជា​ដើម)
៣- ទេវតា​បណ្ដាល​ប្រាប់ (ប្រាប់​ឲ្យ​ធ្វើ​យ៉ាង​នេះ​សុខ​សប្បាយ ធ្វើ​យ៉ាង​នោះ​មិន​សុខ​ជា​ដើម)
៤- កម្ម​មក​បណ្ដាល (​កម្ម​ដែល​ធ្លាប់​ធ្វើ ឬ​កម្ម​​ដែល​ធ្លាប់​សន្សំ​ពី​ជាតិ​កន្លង​មក​ហើយ បើ​ធ្វើ​រឿង​អាក្រក់​ច្រើន ក៏​យល់សប្ដិ​ឃើញ​រឿង​អាក្រក់)

ហេតុ​ទី​មួយ​​ និង​ទី​ពីរ​មិន​សូវ​ជា​ពិត​ទេ ។ ហេតុ​ទី​៣ មាន​ពិត​ខ្លះ​មិន​ពិត​ខ្លះ​ទៅ​តាម​ទេវតា​ល្អ ទេវតា​អាក្រក់​ដែល​មក​ប្រាប់ ។ ហេតុ​ទី​៤​​ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​កម្ម​ទើប​ពិត ប៉ុន្តែ​ពិត​តែ​សាច់​រឿង​ទេ បើ​ឲ្យ​ឃើញ​ដូច​ក្នុង​យល់សប្ដិ​ហ្នឹង​មិន​ពិត​ទេ គ្រាន់តែ​ផល​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ទៅ​ខាង​ហ្នឹង ។

​អ្នក​ដែល​យល់សប្ដិ​មាន​បុថុជ្ជន (យល់សប្ដិ​ច្រើន) និង​បុគ្គល​ដែល​​​​ជា​អាណាគា​ចុះ​មក (យល់សប្ដិ​តិច) ចំពោះ​ព្រះ​អរហន្ត​​អត់​មាន​យល់សប្ដិ​ទេ ។ បុគ្គល​ដែល​ជា​បុថុជ្ជន​យល់សប្ដិ​ច្រើន​ព្រោះ​នៅ​មាន​កិលេស​ច្រើន គឺ​នៅ​មានសញ្ញាវិបល្លាស, ចិត្ត​វិបល្លាស, ទិដ្ឋវិបល្លាស

ការលើក​ឡើង​មក​នេះ គ្រាន់តែ​​ឲ្យ​ឃើញ​អំពី​ហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​យល់សប្ដិ​ដែល​​វា​​​ពិត​ខ្លះ ​មិន​​ពិត​ខ្លះ មិន​មែន​ថា​ពិត​ទាំងអស់ ឬ​មិន​ពិត​ទាំង​អស់​ទេ ។

4 thoughts on “ហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​សុបិន”

  1. ពេលមួយដែលខ្ញុំធ្វើការ៣ថ្ងៃ មិនបានទទួលទានដំណេកសោះ ពេលនោះ ម្តងម្កាល នៅលើកៅអី កំពុងវាយកុំព្យូធ័រ ខ្ញុំកំពុងតែធ្វើការ តែការយល់សប្តិ បានចាប់ផ្តើមកើតឡើងក្នុងក្បាលខ្ញុំ ម្តងៗ ពី ២ទៅ៣ ជួនកាល ៤ យល់សប្តិឯណោះ។ លុះរំលងទៅ៤ឆ្នាំទើបខ្ញុំគិតឡើងវិញ ខ្ញុំយល់ថា វាចម្លែក និង អស្ចារ្យណាស់។ ខ្ញុំបានគិតថាហេតុអ្វីបានជាមនុស្សយល់សប្តិ? ខ្ញុំមិនបានគេងលក់ទេ ហើយការយល់សប្តិបានលេចឡើង៣ទៅ៤រឿងក្នុងពេលតែមួយ។ ខ្ញុំគិតថា ខួរក្បាលមនុស្សយើងពេលធ្វើការ វាត្រូវការ ការសម្រាកពីការបញ្ជារបស់សរីរាង្គឥន្រ្ទីយ៍ទាំង៥ តែខួរក្បាលវាក៏នៅតែធ្វើការ ដោយស្វ័យប្រវត្តិដើម្បីសម្រឹតសម្រាំង រៀបចំ ផ្ទុកទិន្នន័យ នៅពេលដែលយើងសម្រាក ហើយទិន្នន័យទាំងឡាយត្រូវបានរត់ ជាន់គ្នាជាដុំៗ បង្កើតបានជាឈុតឆាកថ្មីខ្លះ ចាស់ខ្លះ ទៅតាមមនោរម្យដែលឌូតឡើង ព្រោះថានេះ ជាមុខងារបស់ខួរក្បាល តែដល់ពេល វាត្រូវតែធ្វើការហើយ ដូចដែលខ្ញុំបានរៀបរាប់មក គឺខ្ញុំមិនបានគេងទេ តែនៅតែអាចយល់សប្តិ ទាំងភ្នែនតែម្តង ព្រោះបើប្រៀបជាមួយនឹង កម្មវិធីកាត់តវីដេអូ ឬ សម្លេងក្តី វាក៏ស្រដៀងគ្នាដែរ នៅពេលដែលឯកសាច្រើន ហើយវារត់នៅលើអ័ក្សបញ្ឈរមួយនោះ វានឹងបានរូបរាងនិងសំលេងច្រើននោះបញ្ចូលគ្នា ស្រដៀងគ្នានោះដែរ កម្មវិធីស្កែនរៀបចំឯកសារបស់កុំព្យូធ័រ ហៅថា ឌីស្ក៍ឌីហ្រ្វឹកហ្មិនធើរ៍ វាបានរៀបចំរាល់ទិន្នន័យទាំងអស់ អោយរៀបរយ ប្រយោជន៍អោយដំណើរការម៉ាស៊ីនដើរលឿន។
    ខ្ញុំហៅការយល់សប្តិថា « ប្រព័ន្ធរៀបចំទិន្នន័យស្វ័យប្រវត្តិរបស់ខួរក្បាល »

ឆ្លើយ​តប

Fill in your details below or click an icon to log in:

ឡូហ្កូ WordPress.com

អ្នក​កំពុង​បញ្ចេញ​មតិ​ដោយ​ប្រើ​គណនី WordPress.com របស់​អ្នក​។ Log Out /  ផ្លាស់ប្តូរ )

រូប Twitter

អ្នក​កំពុង​បញ្ចេញ​មតិ​ដោយ​ប្រើ​គណនី Twitter របស់​អ្នក​។ Log Out /  ផ្លាស់ប្តូរ )

រូបថត Facebook

អ្នក​កំពុង​បញ្ចេញ​មតិ​ដោយ​ប្រើ​គណនី Facebook របស់​អ្នក​។ Log Out /  ផ្លាស់ប្តូរ )

កំពុង​ភ្ជាប់​ទៅ​កាន់ %s