ស្ដាយ​ពន្លឺ​ចន្ទ

ព្រះចន្ទ​លើ​មេឃ ថ្ងៃ​ដប់ប្រាំ
រស្មី​ជះកាំ មក​ផែន​ដី
បំភ្លឺ​មនុស្ស​លោក ទាំង​ប្រុស​ស្រី
នាំ​ឲ្យ​រាត្រី កាន់​តែ​ស្រស់ ។

ឱ​រាត្រី​​អើយ រាត្រី​ស្ងាត់
យប់​ជ្រៅ​សែន​ស្ងាត់ គួរ​ស្រណោះ
មនុស្ស​ចូល​និន្ទ្រា លង់​លក់​អស់
នៅ​ខ្ញុំ​ស្រណោះ តែ​ម្នាក់​ឯង ។

ស្រណោះ​អាល័យ ដល់​រស្មី
សែន​ស្ដាយ​រាត្រី ពន់​ក្រៃ​លែង
ស្ដាយ​ណាស់ មិន​ចង់​ចូល​ទៅ​គេង
ចង់​គន់​ម្នាក់​ឯង តាម​ចិន្ដា ។

ស្ដាយ​តែ​ចន្ទ​អើយ នៅ​សែន​ឆ្ងាយ
ឆ្ងាយ​អើយ​សែន​ឆ្ងាយ ពី​ហត្ថា
ទោះ​ចិត្ត​គួច​ផ្សង ជិត​កាយា
ហាក់​គ្មាន​វាសនា ប្រាថ្នា​ឡើយ ។

ប្រៀប​ដូច​ស្នេហ៍​ខ្ញុំ ​នៅ​ជើង​មេឃ
នឹក​គួរ​សង្វែក គ្មាន​ល្ហែរល្ហើយ
បាន​ត្រឹម​វាចា សា​ស័ព្ទ​ឆ្លើយ
ប៉ុន្តែ​កាយ​អើយ គ្មាន​វាសនា ។