Google បានបញ្ចេញស្លាកសញ្ញាអបអរបុណ្យចូលឆ្នាំថៃ តាមរយៈស្លាកសញ្ញានៅលើវែបសាយរបស់ខ្លួន ។
ចំណាត់ក្រុម៖ ទំនៀមទម្លាប់
ស្គាល់អំពី ស័ក
ស័ក គឺការរាប់ឆ្នាំចាប់ពីស័កទី ១ ដល់ស័កទី ១០ ដែលខ្មែរយើងប្រើសម្រាប់រាប់ស័ករបស់ឆ្នាំ ដូចជា ឆ្នាំជូត សំរិទ្ធិស័ក ជាដើម ។ ស័កនេះ បើរាប់ពីស័កទី ១ ទៅ គឺរាប់ថា ឯកស័ក, ទោស័ក, ត្រីស័ក, ចត្វាស័ក, បញ្ចស័ក, ឆស័ក, សប្តស័ក, អដ្ឋស័ក, នព្វស័ក, សំរឹទ្ធិស័ក ។
ឆ្នាំ ខាលនេះ ស្ថិតក្នុងស័កទី ២ គឺ ទោស័ក បើឆ្នាំបន្ទាប់ទៀត គឺរាប់ថា ឆ្នាំថោះ ត្រីស័ក ហើយរាប់រៀងរហូតដល់ សំរឹទ្ធិស័ក គឺក្នុងឆ្នាំច ព.ស. ២៥៦២ និង គ.ស. ២០១៩-២០២០ ។ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីនោះមក ចូលដល់ឆ្នាំកុរ គេចាប់រាប់ពីស័កទី ១ មកវិញ គឺឆ្នាំកុរ ឯកស័ក ព.ស. ២៥៦៣ ។
អត្ថបទខ្លីនេះ សង្ឃឹមថា លោកអ្នកនឹងបានស្គាល់អំពីការរាប់ស័កឆ្នាំរបស់ខ្មែរ ។ សូមមើលពាក្យនេះបន្ថែមនៅក្នុងវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ។
———-
ថ្ងៃទី ១ រោច ខែ បុស្ស ព.ស. ២៥៥៤ ឆ្នាំ ខាលទោស័ក
ត្រងោលបោលបាញ់ លាបខ្លាញ់គីង្គក់
ខាងក្រោមនេះជាអត្ថបទចម្រៀងដែលក្មេងតូចៗ ចូលចិត្តលេងនិងច្រៀង ។ កាលខ្ញុំនៅតូចក៏ធ្លាប់លេងច្រៀងរបៀបនេះដែរ តែឥឡូវភ្លេចចង់អស់ហើយ ។
ត្រងោលបោលបាញ់ លាបខ្លាញ់គីង្គក់
ត្រងោលដេកលក់ គីង្គក់លួចថើប ។
ត្រងោលបោលបាញ់ លាបខ្លាញ់ទន្សាយ
ទង្គិចគល់ស្វាយ អញថាមិនឈឺ
ទង្គិចគល់ស្ពឺ អញថាឈឺណាស់…
បទនេះ មានជនជាតិគេម្នាក់ឈ្មោះ TODD មកនាំបុគ្គលិកច្រៀងរ៉េប ព្រឹកមិញនេះ ។ គាត់មានក្បាលត្រងោលរលោង ពូកែកំប្លែង ទំនងចេះខ្មែរច្រើនណាស់ ពាក្យព្រះសង្ឃ ពាក្យអសុរស ចេះគ្មានទាល់ និងចេះយកពាក្យខ្មែរមកនិយាយកំប្លែងមិនឆ្គង ។
ក្រៅអំពីបទខាងលើ ខ្ញុំចាំថា នៅមានលេងល្បែងបូតសណ្ដែក យកដៃបូតដៃគ្នាហើយច្រៀង “បូតសណ្ដែក បូតសណ្ដែក រទេះបាក់បែក…” ខ្ញុំមិនចាំចម្រៀងនេះទេ ប្រហែលជាច្រៀងជាមួយគ្នានឹងបទខាងលើនោះក៏មិនដឹង ។ មិនដឹងថាមានអ្នកចេះចាំបទនេះដែរឬអត់ ។
សួស្ដីឆ្នាំថ្មី ២០០៩
ជូនពរលោកអ្នកប្រកបតែនឹងសេចក្ដីសុខ សុភមង្គល និងជោគជ័យក្នុងឆ្នាំថ្មី!
បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ
ចូលដល់បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌទៅហើយ ខ្ញុំសូមឆ្លៀតពេលវាយអត្ថបទ អំពីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ សម្រាប់ចែកជូនមិត្ត ៗ និង បងប្អូនខ្មែរទាំងអស់ អាន ឬ ទុកជាឯកសារ ។ អត្ថបទខាងក្រោមនេះ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ពិធីប្រចាំដប់ពីរខែ របស់ក្រុមជំនុំទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ ផ្សាយនៅពុទ្ធសករាជ ២៥០៨ ត្រូវនឹងគ្រឹស្តសករាជ ១៩៦៦ ។ បើមានការខ្វះខាត ខុស ឬ លើសលួសត្រង់ណាសូមមេត្តាខន្តីអភ័យទោស ព្រោះខ្ញុំមិនមានពេលសម្រាប់ត្រួតពិនិត្យឡើងវិញ ។ សូមអរគុណ !
បទ ទំនួញប្រែត (អរគុណ ណារដ្ឋដែលបានចែករំលែក)
បុណ្យកាន់បិណ្ឌ ជាពិធីដែលគេត្រូវចាប់ធ្វើឡើងតាំងពីថ្ងៃ ១ រោច ខែភទ្របទ ដើម្បីឧទ្ទិសផល្លានិសង្ឃដល់ជនដែលធ្វើមរណកាលទៅកាន់បរលោក ។ ពិធីនោះត្រូវធ្វើអស់កាលកន្លះខែគត់ ។
នៅខែភទ្របទ មេឃមានអាកាសអួរអាប់ដោយពពកទឹក ចំនែកខាងរនោច ព្រះចន្ទដែលបញ្ចេញរស្មីនៅវេលាយប់ ក៏កាន់តែហោចទៅ ៗ ធ្វើឲ្យវេលាយប់កាន់តែងងឹតបន្តិចម្ដង ៗ ។ នៅពេលនោះហើយ ដែលយមរាជ (ស្ដេចមច្ចុរាជ) ដោះលែងពួកសត្វនរកទាំងឡាយ ក្នុង ១ ឆ្នាំម្ដង ដើម្បីឲ្យឡើងទៅរកបងប្អូន កូនចៅ ដើម្បីនឹងទទួលកុសលផលបុណ្យ ដែលគេធ្វើឧទ្ទិសឲ្យ ។ ដោយសត្វនរក ជាអ្នកខ្លាចពន្លឺ ទើបអ្នកស្រុកនិយមធ្វើបុណ្យឲ្យអ្នកទាំងនោះនៅខែងងឹត ។ អ្នកខ្លះនិយាយថា តែដល់រដូវហើយ សត្វនរកដែលគេដោះលែងមក ខំដើររកបងប្អូនកូនចៅគ្រប់ ៧ វត្ត បើមិនឃើញអ្នកណាធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសបញ្ជូនឲ្យទេ នោះនឹងកើតក្ដីស្រេកឃ្លាន ហើយនឹងប្រទេចផ្ដាសាដល់ញាតិមិត្តមិនលែងឡើយ ។
ការដែលគេធ្វើបុណ្យក្នុងកន្លះខែក្នុងខែភទ្របទនោះ គេហៅថា “កាន់បិណ្ឌ” ។ ពាក្យថាបិណ្ឌ មកពីពាក្យបាលីថា “បិណ្ឌៈ” មានន័យថា “ដុំបាយ” ។ បន្តអាន “បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ”
អំពីស័ក
ពីមុនចេះតែឆ្ងល់អំពីស័ករបស់ឆ្នាំ តែមិនដឹងថាទៅសួរអ្នកឯណា ទើបចេះតែឆ្ងល់រៀងរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ។ ពីរបីថ្ងៃមុននេះ បានឃើញអ្នកធ្វើការជាមួយគ្នា កាន់សៀវភៅហោរាសាស្ត្រមកអាន ទើបខ្ចីគេមកអាន ក្រែងមានអ្វីល្អ ៗ ។ មិននឹកស្មានថា សៀវភៅមួយនេះ អាចជួយដោះស្រាយចំងល់របស់ខ្ញុំបានដោយចៃដន្យបែបនេះសោះ ។
ក្នុងសៀវភៅ តម្រា – ហោរាស្រាស្ត្រប្រចាំគ្រួសារ របស់លោក អ៊ឹម បុរិន្ទ ដែលចេញផ្សាយ នៅឆ្នាំ ១៩៩៩ ត្រូវនឹងពុទ្ធសករាជ ២៥៤៣ បានបកស្រាយយ៉ាងដូច្នេះថា ៖
ក្នុងឆ្នាំទាំងឡាយរបស់ហោរាសាស្ត្រខ្មែរ តែងតែប្រើជាមួយនឹងស័ក ផង ។ ស័ករបស់ឆ្នាំនៃហោរាសាស្ត្រមានចំនួន ១០ គឺៈ
- ឯកស័ក
- ទោស័ក
- ត្រីស័ក
- ចត្វាស័ក
- បញ្ចស័ក
- ឆស័ក
- សប្តស័ក
- អដ្ឋស័ក
- នព្វស័ក
- សំរិទ្ធិស័ក
ស័កទី ១ គឺឯកស័ក ត្រូវបានចាប់ប្រើពីឆ្នាំកុររៀងមក គឺកុរ ឯកស័ក, ជូត ទោស័ក, ឆ្លូវ ត្រីស័ក ។ល។
ឧទាហរណ៍ៈ ក្នុងគ្រិស្តសករាជ ១៩៩៥ ចុល្លសករាជ ១៣៥៨នេះ គឺឆ្នាំ ជូត អដ្ឋស័ក ។
ឆ្នាំនេះ គ្រិស្តសរាជ ២០០៧ ត្រូវនឹងឆ្នាំ កុរ នព្វស័ក ព.ស ២៥៥១ ។
លក្ខណៈសំពះរបស់ខ្មែរ
កាយវិការសំពះរបស់ខ្មែរដែលទទួលការអបរំណែនាំបន្តពីបុព្វបុរសរបស់យើង តរៀងមកមានដូចតទៅ ៖
១. ដៃបន្ទូល “កូនលើកដៃបន្ទូលបួងសួងទៅ!” គឺកំណត់យកមេដៃទាំងពីរខាងផ្គុំដោយយកមេដៃនោះដាក់ពីត្រឹមប្រជុំចិញ្ចើមឡើងទៅលើ ។ បានសេចក្ដីថា នេះជាការអទិដ្ឋានបួងសួងសំបូងសំរូង ប្រកាសពាក្យបណ្ដឹងចំពោះវត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិ អារុក្ខអារក្ខ អ្នកតា ទេវតា ព្រះឥន្រ្ទ ព្រះព្រហ្ម ។ ពិសេសរំឭកដល់គុណព្រះរតនត្រៃជាគុណកែវទាំងបី មានព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ និងវត្ថុជាទីសក្ការបូជា ដែលគេមានជំនឿថាមានបារមី មានមហិទ្ធិរិទ្ធបំផុត ។
២. ដៃបង្គំ “កូនលើកដៃថ្វាយបង្គុះទៅ! លោកជាអ្នកមានគុណលើយើង” គឺកំណត់យកមេដៃទាំងពីរផ្គំចូលគ្នា រួចយកមេដៃទាំងពីរដាក់លើចុងច្រមុះឡើងទៅត្រឹមប្រជុំចិញ្ចើម ។ ដៃបង្គំនេះមានន័យថាគោរពចំពោះអ្នកមានគុណ ដែលបានផ្ដល់កំណើត ផ្ដល់សេចក្ដីសុខ ផ្ដល់ចំណេះដឹង គឺអ្នកដែលជួយទំនុកបំរុងចិញ្ចឹមបីបាច់ ផ្ដល់ម្លប់ជ្រកកោណ មានមាតាបីតា អ្នកអាណាព្យាបាល ជីដូនជីតា ព្រះសង្ឃ គ្រូបាធ្យាយន៍ ព្រះមហាក្សត្រដែលជាម្លប់ដ៏ត្រជាក់ ។
៣. ដៃសំពះ “កូនសំពះលោកអ៊ំទៅ!” កាយវិការនេះលោកឳពុក អ្នកម្ដាយ ច្រើនប្រើពាក្យសាមញ្ញដែលមានន័យដូចសំពះដែរនោះគឺ សាធុ ឬ ពន ដោយណែនាំកូនតូចៗឲ្យចេះគួរសម ដូចជា “សាធុលោក យាយទៅកូន!” ឬ “ពនលោកតាដល់ច្រមុះទៅកូន!” ។ ការសំពះនេះគេយកមេដៃផ្គុំហើយដាក់ត្រឹមចន្លោះពីចង្កាឡើងទៅដល់ក្រោមចុងច្រមុះ ។ ដៃសំពះនេះមានន័យគោរព ចំពោះទំនាក់ទំនង ប្រាស្រ័យការទាំងឡាយ មានចៅហ្វាយនាយ អ្នកមានបណ្ដាស័ក្ដិខ្ពស់ ឬ វ័យចំណាស់ជាង ឬ ញាតិមិត្ត ។ ដៃសំពះនេះយើងសង្កេតឃើញជាទូទៅ ការសំពះជម្រាបសួរ ឬ ជម្រាបលាគ្នា នោះច្រើនប្រកបដោយទឹកមុខញញឹម ស្វាគមន៍រាក់ទាក់ ។
៤. ដៃខមាលទោស “កូនខុសហើយ! ចូរកូនសុំទោសលោកឳពុកភ្លាមទៅ” ។ របៀបសុំខមាទោសនេះ គេច្រើនយកមេដៃផ្គុំគ្នាហើយលើកដៃដាក់លើដើមទ្រូង ឡើងទៅត្រឹមក្រោមចង្កា ។ កាយវិការនេះគឺបញ្ជាក់ពីផ្លូវចិត្តទទួលស្គាល់កំហុសខ្លួនឯងក្នុងករណីដែលធ្វើមិនសមរម្យដោយហ៊ានសរភាពចំពោះទទង្វើមិនគប្បី និងជាកាយវិការសំដែងនូវការស្វគមន៍ផងដែរ ។
៥. ដៃប្រណម្យ ឬ បឋមខ្នាត ខ្នាតដៃនេះគឺត្រូវផ្គុំមេដៃទាំងពីរដាក់ចំចុងដង្ហើម ។ លក្ខណៈនេះ គឺជាការសង្រួមប្រមូលអារម្មណ៍ ស្មឹងស្មាធិ័ សមាធិ ដោយផ្ដោតចិត្ត និង អារម្មណ៍មិនខ្វល់ខ្វាយ និង គ្មានសៅហ្មងអ្វីឡើយ ។ បឋមខ្នាតនេះយើងតែងសង្កេតឃើញរូបចម្លាក់ស្រីម្នាក់អង្គុយលុតជង្គង់ហើយលើកដៃប្រណម្យដែលខ្មែរតែងហៅថា “ទេពប្រណម្យ” ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ របាំអប្សរា របស់អ្នកគ្រូ កែវ ណារុំ និង អ្នកគ្រូ ព្រំ ស៊ីសាផាន្ឋា
