ដើម្បីស្រាយចម្ងល់របស់ តាស៊ីក្លូ ចំពោះពាក្យ សេវា ដែលថាគួរអាន សេវ៉ា ឬ សេ-វា សូមពិនិត្យការបកស្រាយខាងក្រោម៖
តួអក្សរ ស ប្រកបជាមួយ វគ្គន្តក្ខរៈឃោសៈ ឬចុងវគ្គឃោសៈ មាន ង, ញ, ន, ម និងអវគ្គឃោសៈ មាន យ, រ, ល, វ បើមានប្រកបជាមួយស្រៈ អា ត្រូវប្ដូរសំឡេងតួអក្សរទាំងនេះទៅជា អឃោសៈ គឺ ង ទៅ ង៉, ញ ទៅ ញ៉, ន ទៅ ន៉ឬណ , ម ទៅ ម៉, យ ទៅ យ៉, រ ទៅ រ៉, ល ទៅ ល៉ឬឡ, វ ទៅ វ៉ វិញ ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្ងាប(អ.ថ. -ង៉ាប), ស៊ីញេ(អ.ថ. -ញ៉េ), សាសនា(អ.ថ. -ន៉ា), សមាគម(អ.ថ. -ម៉ា-), សំយាប(អ.ថ. -យ៉ាប), សុរា(អ.ថ. -រ៉ា), សាលា(អ.ថ. -ល៉ា), សាវា(អ.ថ. -វ៉ា) ។ល។
ក្រៅពីនោះ វគ្គន្តក្ខរៈឃោសៈ គ, ឃ, ជ, ឈ, ឌ, ឍ, ទ, ធ, ព, ភ ត្រូវរក្សាសំឡេងឃោសៈដូចដើម ។
ឧទាហរណ៍៖ សួគ៌ា, សុជាត, សទាផល, សាធារណៈ, សម្ពាយ, សភាព… ។
សម្រាប់ខ្មែរ 
អគុណឆ្ហើនៗ ចាំង៉ៃណាខ្ញុំឆ្ងល់ចាំខ្ញុំរត់ម៉ោសួរ បឿន ក៏បានដែរ…ខ្ញុំខ្សោយណាស់រឿងអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ
ខ្ញុំក៏មិនចេះអីដែរ តែចំចំណុចខ្ញុំយល់ ចេះតែបកស្រាយទៅ បើចំចំណុចមិនយល់ ក៏បកមិនចេញដែរ ។
ចុះពាក្យ “ជីវា” ?
តាមវចនានុក្រម គេអានថា ជីវ៉ា សរសេរ ជីវ៉ា ក៏បាន ។
ពេលខ្ញុំមានចម្ងល់ខ្ញុំនឹងមកដាក់ពាក្យសុំចម្លើយពីបងបឿនហើយ, ដល់ពេលហ្នឹងត្រូវការប្រវត្តិរូបសង្ខេបឬអត់ ?
សួរខ្ញុំ បើខ្ញុំឆ្លើយមិនចេញខ្ញុំសួរសេរីបណ្ឌិតវិញ! 😛
តើអក្សរខ្មែរយើងអាចប្រើតែសម្លេងពីរគឺឃោសៈនិងអឃោសៈបានទេ?
ដោយមិនពិបាកប្រើវគ្គន្តក្ខរៈនិងអវគ្គពីព្រោះពិបាកអានពេក។
តើឃោសៈជាសម្លេងធ្ងន់និងអឃោសៈជាសម្លេងស្រាលមែនទេ?
វគ្គន្តក្ខរៈមិនមែនជាសំឡេងទេ មានន័យថាចុងវគ្គ មាន ង, ញ, ណ, ន, ម ។ វគ្គន្តក្ខរៈឃោសៈ មានន័យថាចុងវគ្គឃោសៈ គឺ ង, ញ, ន, ម ។ ចំណែកអវគ្គ មាន យ, រ, ល, វ, ស, ហ, ឡ, អ ។ អវគ្គឃោសៈ គេរាប់តែតួអក្សរក្នុងអវគ្គណាដែលមានសំឡេងឃោសៈ មាន យ, រ, ល, វ ។
និយាយឱ្យងាយយល់ វគ្គកឬវគ្គទី១ មាន ក, ខ, គ, ឃ, ង វគ្គចឬវគ្គទី២ មាន ច, ឆ, ជ, ឈ, ញ ។ ក្នុងវគ្គកឬវគ្គច ចែកចេញជា ៣ សិថិល ១, ធនិត ១, និងវគ្គន្តក្ខរៈ ១ ។
សិថិលមាន ក, គ, ច, ជ… ធនិតមាន ខ, ឃ, ឆ, ឈ… ចំណែក វគ្គន្តក្ខរៈ មាន ង, ញ… ។
យ៉ាងម៉េចចាំចែកអីច្រើនវគ្គម្លេះ?
ហើយវគ្គនិមួយៗចេញពីណាមក?
ខ្ញុំចង់និយាយអំពីសម្លេងព្យញ្ជនៈទៀតហើយ
ត្រង់នេះខ្ញុំចង់និយាយតែសម្លេងធ្ងន់ឬស្រាល
ប៉ុណ្ណោះទេ តើយើងមានតែសម្លេងធ្ចន់និងស្រាល
មែនទេ?្ឬក៏មានសម្លេងណាទៀតទេ?
បើខ្ញុំចង់យល់ឱ្យបានច្រើន តើមានសៀវភៅណា
ដែលអាចឱ្យខ្ញុំយកទៅរៀនមើលបានទេ?
គេចែកច្រើនវគ្គ គឺគេកំណត់ទៅតាមសំឡេងធូរ និងសំឡេងតឹង ។ សិថិល គឺពពួកដែលមានសំឡេងធូរ ចំណែកធនិត ជាពពួកអក្សរដែលមានសំឡេងតឹង ឬគេហៅថាសំឡេងធ្ងន់ និងស្រាល ។
ក្នុងភាសាខ្មែរ គេចែកតែពីរសំឡេងទេ គឺឃោសៈ និងអឃោសៈ សូមកុំច្រឡំសំឡេង ហើយនិងវគ្គ ។
ចំពោះសៀវភៅ ខ្ញុំមិនដឹងថាសៀវភៅណាដែលមានពន្យល់ឱ្យក្បោះក្បាយអំពីឃោសៈ និងអឃោសៈទេ ប៉ុន្តែសៀវភៅដែលខ្ញុំមាន មានពន្យល់បន្តិចបន្តួចដែលអាចមើលយល់បាន ។ សូមមើលសៀវភៅ វេយ្យាករណ៍ខ្មែរ របស់ ឈុន លិះ និងសៀវភៅ វេយ្យាករណ៍ខ្មែរ និងបំណិនផ្សេងៗរបស់ គង់ សុខហេង តែសៀវភៅរបស់លោក គង់ សុខ ហេង នៅមានសរសេរខុសអក្ខរាវិរុទ្ធច្រើន គ្រាន់តែអាចយកមកមើលស្វែងយល់បាន ។
យ៉ូយ ! សាហាវណាស់បងបឿន..
ច្រឡំពាក្យទៀតហើយ មានទៅសាហាវអីបើមិនទាន់ខាំគេស្លាប់អស់មួយផង, គួរនិយាយថាអស្ចារ្យណាស់បងបឿន ពន្យល់អត់មានទាល់ត្រង់ណាសោះ
អូ៎ ! ភ្លេចឱ្យឈឹង, បើទាល់ពន្យល់ម៉េចកើត !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
សូមអរគុណបឿនដែលបានបន្យល់យ៉ាងក្បោះក្បាយ
យី! សម្លេងអក្សរខ្មែរមានតឹងមានធូរ មានខ្ពស់មានទាប
មានធ្ងន់មានស្រាល ដូចមនុស្សយើងដែរ ដូចជាគួរអស្ចារ្យ
ណាស់ដែរ យើងមិនដែលបានសួរដេញដោលគ្នាទេ
តែនេះជាឱកាសល្អបានបឿនលើកយកប្រធានបទនេះមក
និយាយ ខ្ញុំបានរៀនចំណុចនេះមួយកំរិតហើយនិង
បន្តរទៀតពេលក្រោយ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត មុននេះបន្តិចខ្ញុំបានចូលទៅគេហទំព័ររបស់
ព្រះអង្គធម្មានន្ត បានឃើញព្រះអង្គសួរខ្ញុំអំពីរបៀបការគ្រប់គ្រង
ប្រទេស ខ្ញុំក៏បានបញ្ចេញទ្រឹស្តីបន្តិចដែរ ចូរចូលទៅមើលផង
មើល យ៉ាងម៉េចដែរ?
មុននេះបន្តិចខ្ញុំបានមើលចុះឡើងនៅលើធ្នើដាក់សៀវភៅខ្ញុំស្រាប់តែជួប
ប្រទះសៀវភៅវេយ្យាករណ៍ខ្មែរមួយ ហើយបានមើលទៅឃើញថាអស្ចារ្យមែន
គេបានអត្ថាធិប្បាយក្បោះក្បាយណាស់ដែរ អក្សរយើងមិនមានតែសម្លេង
ខ្ពស់ទាបទេ តែមានទាំងគូរវាទៅទៀត គឺដូចជាមនុស្សប្រុសគូរជាមួយនិង
មនុស្សស្រីអញ្ចឹង!
សៀវភៅនោះមាននាមថា “វេយ្យាករណ៍ខ្មែរពិស្តា” ហើយសរសេរដោយ
“ពូវ – អ៊ុម” សៀវភៅនេះបានបោះពុម្ពតាំងតែពីឆ្នាំ១៩៥០ម្លេះ។
ខ្ញុំធ្លាប់ឮឈ្មោះ ពូវ អ៊ុម ដែរ សៀវភៅដែលបោះពុម្ពជំនាន់នោះ ភាគច្រើនល្អៗ ។ ប៉ុន្មានថ្ងៃមុនទៅរកទិញសៀវភៅ រកសៀវភៅជាន់មុនៗហ្នឹងមិនបាន មានតែសៀវភៅគេធ្វើថ្មីៗ សរសេរមិនសូវល្អដូចមុនទេ ។
សុំសួរប្អូនបន្តិចចំពោះឈ្មោះសុខៈរាជ អានថា សុខាក់រាជ តើឈ្មោះនេះគួរដាក់ស្រះអៈប្ញអត់? ឈ្មោះនេះបងចង់ដាក់ឲ្យកូនបងពេលវាកើតមក 🙂
ឈ្មោះ សុខរាជ សរសេរដាក់ស្រៈ អៈ ក៏បានដែរ តែធម្មតាគេមិនដាក់ស្រៈអៈទេ ដូច្នេះគួរសរសេរ សុខរាជ អានថា សុខៈរាជ ។
អរគុណដែលបានឆ្លើយសំណួរ
សុំទោស! តើកូននោះជាស្រីឬក៏ជាប្រុស?
បើប្រុសវិញដាក់ឈ្មោះជា រាជសីសុខ ទៅវិញដឹង!
ខ្ញុំនិយាយលេងទេ មិនដែលមានកូននិងគេម្តងផង!