ដោយសារតែខ្ញុំមិនសូវយល់ពីច្បាប់ នាំឲ្យមានចម្ងល់រាប់មិនអស់ទៅលើករណីផ្សេងៗដែលត្រូវដោះស្រាយចំពោះមុខច្បាប់។ ករណីមួយដែលខ្ញុំចង់លើកមកគឺ បុគ្គល “ក” បានបំពានទៅលើបុគ្គល “ខ” ដោយប្រើអំពើហិង្សា ។ គេដឹងថាបុគ្គល “ក” ជាអ្នកខុស ហើយបុគ្គល “ខ” បានដាក់ពាក្យបណ្ដឹងទៅបុគ្គល “ក” បុគ្គល “ក” បដិសេធថាគេមិនបានប្រើអំពើហិង្សាមកលើបុគ្គល “ខ” ទេ ចំណែកបុគ្គល “ខ” ក៏គ្មានភស្តុតាងបញ្ជាក់ថាបុគ្គល “ក” បានប្រើអំពើហិង្សាមកលើខ្លួន ក្រៅតែពីស្លាកស្នាម។ តើគួរធ្វើយ៉ាងម៉េច ដើម្បីឲ្យចាប់បានថាបុគ្គល “ក” ពិតជាបានប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សាមកលើបុគ្គល “ខ” មែន? ប្រសិនបើមានបងប្អូនដែលយល់ដឹងខាងច្បាប់ ឬធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ទាក់ទងនឹងករណីបែបនេះ សូមជួយបកស្រាយចម្ងល់ជូនខ្ញុំផង ត្បិតខ្ញុំគិតមិនដល់ថាអាចមានវិធីផ្សេងក្រៅពីភស្តុតាងដែលអាចវែកមុខបុគ្គល “ក” បាន។
បញ្ជាក់៖ រឿងខាងលើ មិនមែនជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំទេ តែជារឿងអ្នកដែលទាក់ទងនឹងខ្ញុំ ដោយសារខ្ញុំចង់ដឹងផង ទើបដាក់សំណួរឲ្យជួយបកស្រាយ។
សម្រាប់ខ្មែរ 
ខ្ញុំក៏មិនចេះច្បាប់ដែរ តែថា រឿងនេះមិនគួរជាបុគ្គល ក ជាអ្នកស្វែងរកភស្តុតាងអីឡើយ។ ក គួរតែប្តឹងប៉ូលីស។ ប៉ូលីសជាអ្នករកភស្តុតាង។ បើ ក រកភស្តុតាងខ្លួនឯង ប៉ូលីសហ្នឹងទីងមោងរឺស្អី។ តែស្រុកយើងប្រហែលអញ្ចឹង។ បើសែនមិនត្រូវ គឺជនរងគ្រោះត្រូវដើរតួជាប៉ូលីសស៊ើបអង្កេតខ្លួនឯងហើយ។
មានសាក្សីទេ?
Since you are not a lawyer or violence investigator, I suggest that you accompany the person to some specialized NGOs to get legal and psychological counseling. The service there is free of charge and your person will get the better knowledge and understanding about the issue. These are some NGOs that you can accompany your person to:
1. Adhoc
2. Cambodian Defender Project
3. Cambodian Women’s Crisis Center
4. Licadho
5. LSCW
6. Legal Aid of Cambodia
Hope the person will be better soon!
ខ្ញុំក៏ធ្លាប់ឃើញមានរឿងបែបហ្នឹងដែរ ដល់ពេលរកភស្តុតាងអត់ឃើញ ស្រាប់តែគេនាំគ្នាទៅរក កន្លែង ស្បត់អាករ មាន់ ឯណាទៅវិញឆ្កុយ….ជួនពេលខ្លះខាងសមត្ថកិច្ចក៏យល់ព្រមធ្វើតាមគេដែរ ព្រោះម្ចាស់ដើមហេតុ និងចុងហេតុគេចង់នាំគ្នាទៅ ស្បត់
លឺថានៅព្រះអង្គដងកើសក្ដិសិទ្ធ
តាមការដែលខ្ញុំធ្លាប់ឃើញនោះគឺ អ្នកកំពង់សោម បើនិយាយដល់រឿងស្បត់ វិញភាគច្រើនគឺគេធ្វើជារបៀប អាករមាន់ គឹគេអោយម្នាក់អាករ មាន់ហើយនិយាយពាក្យពិតធ្វើអោយមាន់ហ្នឹង ប្រកាច់ ត្រក់ៗៗៗ ហើយម្នាក់ទៀតជាអ្នកកាត់ផ្តាច់ ករ មាន់ហើយនិយាយពាក្យពិតដែរ…..
សុំទោសបឿនអ្ហើយ… ខ្ញុំនិយាយចាកប្រធានបទ ហើយ,
នៅពេលដាក់ពាក្យបណ្តឹងនោះ តុលាការគេមានវិធីសំរាប់សួរហើយបុគ្គល(ក)មិនអាចប្រកែកបានទេព្រោះនេះជាបទល្មើសមជ្ឈឹម ហើយកុំភ្លេចទៅពេទ្យឲពេទ្យចេញកោសលវិច័យដើម្បីបញ្ជាក់ពីរបូសស្នាម និងរកសាក្សី។
ក្នុងករណីនេះ អត់មានសាក្សីទេ ។ ខ្ញុំយល់ស្របជាមួយមតិរបស់លោកគ្រូ វិចិត្រ និង Sophia ។ តាមខ្ញុំដឹង ពេលដែលដាក់ពាក្យបណ្ដឹងហ្នឹង គេទាមទារឲ្យរកសាក្សី និងភស្តុតាង បើមិនដូច្នោះទេ មិនអាចឈ្នះគេទេ។ តែមិនមានភស្តុតាង ឬសាក្សីណាសោះ ។
ករណីនេះវៃគ្នាទៅវិញទៅមក ឬក៏យ៉ាងម៉េច? ព្រោះបើវៃគ្នាទៅម៉ោជាំមុខរៀងខ្លួននោះខ្ញុំគិតថាមិនអាចដោះស្រាយបានទេ លើកលែងតែគេវៃយើងតែម្ខាង។ មួយទៀតបើគេធ្វើខុសត្រូវតែប្តឹងហើយទោះមាន ឬគ្មានសាក្សីក៏ដោយចាំដោះស្រាយគ្នានៅតុលាការ។ ក្នុងករណីដែលបុគ្គល (ក) ប្រកែកមិនទទួលស្គាល់ទង្វើរបស់ខ្លួននោះដូច Samady និយាយខាងលើចឹងគឺស្បត់ ករណីស្បត់នេះមានចែងនៅក្នុងច្បាប់កម្ពុជាមិនមែនជារឿងលេងសើចទេ។
ករណីបែបនេះទាល់ទៅសួរខ្ញុំទើបខ្ញុំដឹង! 😀
ក្នុងករណីនេះ បុគ្គល “ក” វៃបុគ្គល “ខ” តែម្ខាង។
ប៉ូលិសគួរតែមានវិធីតាមដានរកការពិត។ តែតាមខ្ញុំយល់ បើសិនទើបតែវៃគ្នាភ្លាមៗ ហើយមានបែកឈាមផងនោះ គេអាចមើលស្នាមដៃរបស់ជនសង្ស័យ រឺវត្ថុដែលបានប្រើក្នុងពេលប្រព្រិតអំពើហិង្សានោះ។
សំរាប់ជាចំណាប់អារម្មណ៍ទូទៅ: បើមានអំពើហិង្សាកើតមានចំពោះខ្លួន ជនរងគ្រោះគួរប្រញាប់ប្រញាលទៅប្តឹង រឺទៅរកជំនួយភ្លាមៗ ហើយមិនគួរលាងរបួស រឺងូតទឹកទេ ព្រោះទង្វើអស់នោះអាចលាងចេញនូវស្លាកស្នាមម្រាមដៃ រឺឌីអិនអេរបស់ជនពាលដែលជាភស្តតាងដ៏សំខាន់ ក្នុងការស្រាវជ្រាវចាប់ជនពាលដាក់គុក។
ស្បថ
ហាហហា ចេះតែមានហើយ
ខ្ញុំធ្លាប់ដឹងរឿងនឹងដែរ កាលនៅរៀន ទាក់ទងនឹងពួកម៉ាកខ្ញុំគេព្រួតវាយ វារត់កប្រាប់ទាំង ប៉ោងភ្នែក យើងបាននាំគ្នាទៅប្តឹង បុស្តប៉ូលីស គេសួរកើតហេតុ ពេលណា អ្នកណាបានឃើញព្រឹត្តិកានឹងខ្លះ អ្នកណាប្រព្រឹត្ត ។ល។ បន្ទាបើមក បង់ថ្លៃកត់កំណត់ហេតុ ។ ដល់មាន សាក្សីអី មានភស្តុតាង រួចរាល់ លោកប៉ូលីសគាត់សុំថ្លៃ ទូរស័ព្ទទាក់ទង ថ្លៃសាំង ថ្លៃកុពី សំណុំរឿង ។ ម៉ាខែ ឈឹង ពី ខែ ឆឹង ប្រាំខែក្រោយមកទៅសួរ ដល់ម៉េ ម៉េឆ្លើយ ហែងអោយ អាណាធើ ចាំមើលអញឆែកមើលសិន (សម្តីអ្នកច្បាប់)។ ១ឆ្នាំ ក្រោយមក ទៅសួនូវតែ មិនរត់ការ អីបន្តិចសោះ បែជួបយាយម្នាក់ថា គាត់ថា ក្មយហើយ សុំណុំរឿងយាយ ៥ឆ្នាំហើយ មកលើកណាក៍ ឆ្លើយដោះសាថារវល់ ចាំថ្ងៃនេះថ្ងៃនោះ រហូត អានេះទាល់តែ ជាតិក្រោយទេដឹង។ ដូចខ្ញុំនិយាយអីចឹង វាឆ្អែត គ្មានលុយគឺសូន្យ សឹងថាអាចក្រោមសូន្យទៀត គ្មានទេយុទ្ឋធម៌(តែបើមានលុយអាចមានខ្លះ) ស្រុកខ្ញុំនោះ អ្នកខ្លះគេនិយាយអោយខ្ញុំ ព្រោះគេមិនដែលជួបរឿងពិត ដូចអីចឹង ។ គេនាំអ្នកវាយពួកម៉ាកខ្ញុំដូចគោ គេអោយលុយទៅប៉ូលីស បិទមាត់ គេចោលពាក្យ ប្តឹងអាណា ប្តឹងទៅ យ៉ាងខ្លាំង អស់ម៉ាពាន់ដុល្លា។ ឥលូវវាដប់ឆ្នាំទៅហើយ ថ្តាំទៅបឿន បើគ្មានលុយកាក់ទេ មិនបាច់ប្តឹងទេ បើគ្មានលុយ តែប្រហែលជាអាច តាមលោកខ្មែររអធិរាជ្យ។
ស្លាកស្នាមគឺជាភស្តុតាងមួយ តែបើមានសាក្សី កាន់តែល្អ ។
ទោះជាគ្មានសាក្សីក៏គេអាចសួររកចម្លើយឃើញដែរ តែខ្ញុំ
អត់ដឹងប៉ូលីស និងតុលាការ នៅស្រុកខ្មែរគេប្រើវីធីអីដើម្បី
សួររកចម្លើយទេ ។
ពេលវេលាដែលកើតហេតុ ?
កន្លែងដែលកើតហេតុ ?
តើបុគ្គល ក នៅកន្លែងនៅពេលដែលកើតហេតុ ?
តើបុគ្គល ក កំពុងតែធ្វើអីនៅពេលដែលកើតហេតុ ?
តើបុគ្គល ក មានសាក្សីបញ្ជាក់ថាខ្លួនមិនបាននៅកន្លែងដែល
កើតហេតុទេ ?
។ល។
បើអ្នកច្បាប់រកតែលុយនោះ មិនបាច់និយាយទេ គឺចប់ហើយ ។
កុំនិយាយអញ្ចឹង ! ខ្ញុំកំពុងចង់ធ្វើជាអ្នកច្បាប់ផង
មិនមែនអ្នកច្បាប់សុទ្ធតែអញ្ចឹងទាំងអស់ទេ, ទោះយ៉ាងណាក៏មានខ្ញុំមួយជាលក្ខណៈផ្ដាច់ចេញដែរ ។
និយាយច្រឡំទៀតហើយ, ទើបនឹងរៀនឆ្នាំទី ១ ហ្នឹងអួតគេរហូត មិនដឹងប្រលងជាប់ឬអត់ផង ?
បងប្អូនជាទីស្នេហា
បន្ទាប់ពីកើតហេតុភ្លាម ជនរងគ្រោះត្រូវហៅប៉ូលីស បន្ទាប់
ពីប៉ូលីសស៊ើបអង្កេតរួចរាល់ហើយ ប៉ូលីសត្រូវសម្រេចថាតើមានហេតុផលនិង
ភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ត្រូវចាប់ខ្លួនជនបង្កឫទេ? ចាប់ខ្លួនឫមិនចាប់ខ្លួនជាកិច្ចការ
របស់ប៉ូលីសតែបើប៉ូលីសជាអ្នកស៊ីផឹកជាមួយជនបង្ករាល់ថ្ងៃ រឿងរ៉ាវត្រូវចប់។
ក្រោយមកទៀតប៉ូលីសត្រូវធ្វើរបាយការណ៏បញ្ជូនទៅព្រះរាជអាជ្ញា ព្រះរាជអាជ្ញា
នឹងសម្រេចថាត្រូវចោទជនសង្ស័យឬទេ បើចោទ រឿងហ្នឹងវានឹងធ្លាក់ចូលក្នុង
ដៃតុលាការ តុលាការជាអ្នកកាត់សេចក្តី។ ជនសង្ស័យមានទោសជាប់គុកនិង
បង់ប្រាក់ពិន័យឬអត់។ ការអនុវត្តតាមនិតិវិធីនៅប្រទេសខ្មែរវាខុសពីប្រទេស
ខាងលិចដែលគេមានប្រជាធិបតេយ្យសេរីពិតប្រាកដ។
បើពន្យល់អោយអស់សេចក្ដីទាល់តែខ្ញុំសរសេរមួយសៀវភៅ
ខេមរបុត្រ, អ្នកដែលទៅរៀនគឺមានច្រើនណាស់ដែលមានគំនិតល្អអីចឹងនោះ តែលទ្ធផលជាក់ស្ដែងគឺនៅពេលដែលពួកគេបានចេញធ្វើការនោះទេ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ខេមរបុត្រ អាចរៀនចប់ ប្រលងជាប់ បានចេញធ្វើការ បម្រើប្រជាជនដោយត្រឹមត្រូវ ។
មានអ្នកដោះចេញហើយនៅ?
អរគុណហើយបងម៉ន !
មនុស្សគ្រប់រូបគោលដៅរួមដែលសំខាន់បំផុតគឺស្វែងរកសេចក្ដីសុខ ឬ អាចនិយាយថាបានថាសុភមង្គល តែការទៅដល់សេចក្ដីសុខនោះគឺខុសៗគ្នា ព្រោះមនុស្សមានការគិតខុសពីៗគ្នា ។ សម្រាប់ខ្ញុំ, នៅ ពុំទាន់រកឃើញផ្លូវទៅដល់សេចក្ដីសុខរបស់ខ្ញុំឡើយ ។ បើមានឱកាសខ្ញុំនឹងព្យាយាមឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបម្រើជាតិ មាតុភូមិ ។ កើតជាកូនខ្មែរខេមរបុត្រតស៊ូអត់ធ្មត់ដើម្បីជាតិមិនធ្វើខ្លួនជាជនចោលម្សៀតស្ម័គ្របម្រើជាតិលុះអវសាន ។
ខានចូលមកលេងយូរជាងបីឆ្នាំ ឃើញថាប្លក់សម្រាប់ខ្មែរកាន់តែពេញនិយមម៉ែន
អរគុណអ្នកទាំងអស់គ្នា ។ ខ្ញុំសួរគេទៅ គឺវាចប់ដោយឥតន័យ “ច្បាប់ឥតធំជាងលុយទេ!!!” ។
នៅពេលអត់មានរឿងអី គេថាស្រុកខ្មែរនឹងគោរពច្បាប់ រីកចំរើនស្រួលរកស៊ី តែពេលដែលខ្លួនចូលប្រលូក នឹងជួបហេតុការណាមួយ នោះបានដឹងថាស្រុកខ្មែរ នឹងវាអស្ចារ្យប៉ុណ្ណា ហើយវាធ្វើអោយអារមណ៍យើងឈឺចាប់ម្តេចខ្លះ? កុំថាតែខ្ញុំចេះតែនិយាយ។
I read all the comment here are so good which related to pracitce. If we talk about the legal evironment is a bit complicated. This matter, has two action (complaints)- first one is related to civil case–you can file a complaint to the court to seek the compensation based on the tort-article 743 of Civil Code. In your complaint you should follow the article 75 of Code of Civil Procedure which state how to write the complaint. The most important for you to enter into the complaint is related to the name of perpetrator and you should discribe clearly about the event happened. And other case that you file complaint against pepetrator is related to criminal case– you can file a complaint through judicial police and/or public prosecutor. The burden of proof is sometimes you and the perpetrator. The Judicial System in Cambodia, I don’t want to talk more because guests above mention ready. Thanks